H σκληρή πραγματικότητα συναγωνίστηκε με την αχαλίνωτη φαντασία, χθες βράδυ, στην 96η απονομή των Βραβείων Όσκαρ. Και μπορεί η φονική ατομική βόμβα του «Οπενχάιμερ» του Κρίστοφερ Νόλαν να απέσπασε τα περισσότερα βραβεία, επτά συνολικά, το «Poor Things» του Γιώργου Λάνθιμου, ωστόσο, με τη νίκη του στις τέσσερις κατηγορίες από τις 11 που ήταν υποψήφιο, απέδειξε πως το διαφορετικό, το απρόσμενο, το ονειρικό, το υπερβατικό έχει τη δύναμη να κρατήσει γερή αντίσταση τόσο στον πραγματικό όσο και στον κινηματογραφικό κόσμο.
Η ιδανική πρωταγωνίστρια του Έλληνα σκηνοθέτη, Έμα Στόουν, κατάφερε να ανατρέψει τα προγνωστικά και να πάρει, δικαιωματικά, το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου, για την εκπληκτική ερμηνεία της ως Μπέλα Μπάξτερ, μιας μεσαιωνικής ηρωίδας με σώμα γυναίκας και εγκέφαλο μωρού που ταξιδεύει στον κόσμο παλεύοντας για το δικαίωμα στη γυναικεία χειραφέτηση. Το έκλεψε, στην κυριολεξία, από τα χέρια της καθόλα άξιας συνυποψήφιάς της, Λίλι Γκλάντστοουν, της πρώτης ιθαγενούς ηθοποιού που ήταν ποτέ υποψήφια στην κατηγορία, για τον πρωταγωνιστικό ρόλο της στους «Δολοφόνους του Ανθισμένου Φεγγαριού» του Μάρτιν Σκορσέζε.
Η Έμα Στόουν, προσπάθησε να καλύψει με χιούμορ το άγχος και την βαθιά συγκίνησή της γι’ αυτό το δεύτερο Όσκαρ της καριέρας της: «Γιώργο σ’ ευχαριστώ για αυτό το δώρο ζωής, την Μπέλα Μπάξτερ» είπε απευθυνόμενη στον Γιώργο Λάνθιμο, ο οποίος την παρακολουθούσε χαμογελώντας πλατιά και συμπλήρωσε χαριτολογώντας: «Έχει σπάει το φερμουάρ μου. Νομίζω συνέβη όταν ο Ράϊαν Γκόσλινγκ τραγουδούσε το «Ι am just Ken». Θα φύγω τώρα. Αλλά μην κοιτάτε την πλάτη μου με το σπασμένο φερμουάρ».
Τα υπόλοιπα τρία Όσκαρ του «Poor Things» κερδήθηκαν στις βασικές τεχνικές κατηγορίες, Σκηνογραφίας, Κοστουμιών και Κομμμώσεων – Μακιγιάζ. Νίκες που δεν ήταν διόλου εύκολες καθώς είχαν απέναντί τους πολύ δυνατούς αντιπάλους. Γι΄ αυτό και η πορεία του Γιώργου Λάνθιμου στα φετινά Όσκαρ θα πρέπει να θεωρηθεί εξαιρετικά επιτυχής.
Το βαρύ πυροβολικό της κινηματογραφικής χρονιάς, πάλι, το «Οπενχάιμερ», με τις 13 συνολικά υποψηφιότητες για Όσκαρ, επικράτησε, όπως ήταν αναμενόμενο, στις τρεις βασικές κατηγορίες, αυτές της Σκηνοθεσίας και του Α’ και Β’ Ανδρικού Ρόλου, για τις ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι και του Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ αντίστοιχα. Μέχρι τα μέσα της βραδιάς, ωστόσο, είχε χάσει στις βασικές τεχνικές κατηγορίες από το «Poor Things».
«Υπάρχουν τόσοι πολλοί που με έσπρωξαν ως εδώ. Έχω τόσους να ευχαριστήσω. Το υπέροχο καστ μου, το συνεργείο μου. Δεν έχω λόγια να ευχαριστήσω το συνεργείο μου. Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους πίστευαν σε εμένα κατά τη διάρκεια όλης της καριέρας μου. Την Έμμα (Τόμσον) – για την παραγωγή όλων των ταινιών μας και όλων των παιδιών μας… Αυτό το βραβείο σημαίνει τα πάντα για μένα» δήλωσε συγκινημένος ο Κρίστοφερ Νόλαν παραλαμβάνοντας το Όσκαρ Σκηνοθεσίας.
Η βράβευση του Κίλιαν Μέρφι
Ένα Όσκαρ, όμως, χρωστούσε η Ακαδημία και στον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, και τού το έδωσε φέτος, όπως αναμενόταν, για την εξαιρετική ερμηνεία του στο «Οπενχάιμερ» ως Λούις Στράους, βασικού αντιπάλου της ατομικής βόμβας, και ηγέτη της εκστρατείας για την ανάκληση της άδειας ασφαλείας της.
Τη δεύτερη ανατροπή της βραδιάς, μετά την Έμμα Στόουν, την έκανε η «Ζώνη Ενδιαφέροντος» του Βρετανού σκηνοθέτη Τζόναθαν Γκλέιζερ, που αντιπαραβάλει την φαινομενικά ειδυλλιακή καθημερινότητα μιας γερμανικής οικογένειας που την χωρίζει ένας φράχτης από το κρεματόριο του Άουσβιτς, καθώς εκτός από το αναμενόμενο Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας πήρε και αυτό του Ήχου από τα μεγάλα φαβορί.
Πολιτικές αναφορές
Ο Τζόναθαν Γκλέιζερ, μάλιστα ήταν ο μοναδικός που έκανε αναφορά στον πόλεμο Ισραήλ – Παλαιστίνης λέγοντας χαρακτηριστικά: «Αυτή τη στιγμή γινόμαστε μάρτυρες ενός ακόμα Ολοκαυτώματος που συμβαίνει σε αμάχους – τόσο στους όμηρους του τρομοκρατικού χτυπήματος τον Οκτώβριο στο Ισραήλ, όσο και των Παλαιστινίων στη Γάζα…».
Η δεύτερη αντίστοιχη πολιτική παρέμβαση έγινε από τον σκηνοθέτη της ταινίας «20 Μέρες στη Μαριούπολη» – Μστισλάβ Τσερνόφ, ο οποίος απέσπασε το Όσκαρ για το Ντοκιμαντέρ Μεγάλου Μήκους: «Αυτό είναι το πρώτο Όσκαρ στην ιστορία της Ουκρανίας. Και είναι μεγάλη μου τιμή. Όμως μπορεί να είμαι κι ο πρώτος σκηνοθέτης που από αυτή τη σκηνή θα πω «εύχομαι να μη χρειαζόταν ποτέ να κάνω αυτή την ταινία. Μακάρι να μπορούσα να ανταλλάξω αυτό το βραβείο με το να μην επιτεθεί ποτέ η Ρωσία στη χώρα μου και να σκοτώσει εκατομμύρια αμάχους. Όμως δεν μπορώ να αλλάξω την Ιστορία. Αυτό όμως που μπορώ να κάνω, μαζί με τη δική σας βοήθεια, είναι να πω σωστά την Ιστορία. Το σινεμά βοηθάει στη συλλογική μνήμη. Ας μην ξεχαστούν οι νεκροί της Μαριούπολης» υπογράμμισε με νόημα.
Οι χαμένοι της βραδιάς
Σε πανωλεθρία εξελίχθηκε η οσκαρική βραδιά για τον διάσημο σκηνοθέτη Μάρτιν Σκορσέζε καθώς η ταινία του «Οι Δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού», που καταγράφει τα εγκλήματα που έγιναν κατά των Ινδιάνων της Αμερικής, δεν κατάφερε να κερδίσει σε καμία από τις δέκα συνολικά κατηγορίες στις οποίες ήταν υποψήφια. Και να φανταστείτε ότι αυτό του Β’ Γυναικείου Ρόλου για την Λίλι Γκλάντστοουν, το θεωρούσε σίγουρο.
Με άδεια χέρια, όμως, έφυγε και ο Μπράντλεϊ Κούπερ, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής του «Μαέστρου», που εστιάζει στη ζωή του κορυφαίου αρχιμουσικού Λέοναρντ Μπερνστάιν, και είχε συγκεντρώσει επτά συνολικά υποψηφιότητες.
Η μεγάλη εισπρακτική επιτυχία της χρονιάς, πάλι, η πολυδιαφημισμένη «Μπάρμπι» της Γκρέτα Γκέργουιγκ, δεν έτρεφε μεγάλες προσδοκίες, παρά τις οκτώ υποψηφιότητές της, καθώς είχε εισπράξει από καιρό το σνομπάρισμα που εκδηλωνόταν απέναντί της από τις μεγάλες κινηματογραφικές διοργανώσεις. Η πρωταγωνίστρια, Μάργκοτ Ρόμπι, δεν ήταν καν υποψήφια για το Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου.
Την τιμή της, ωστόσο, έσωσαν τα τραγούδια της, το «What Was I Made For» της Μπίλι Άιλις, που απέσπασε το Όσκαρ Καλύτερου Τραγουδιού, και η εντυπωσιακή ζωντανή ερμηνεία του Ράιαν Γκόσλινγκ με το ροζ κοστούμι στο τραγούδι «I am just Ken» που ξεσήκωσε τα πλήθη και ήταν ομολογουμένως, το πιο έντονο live στιγμιότυπο μιας κατά τα άλλα ήπιας, χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις, αιχμές και απρόοπτα βραδιάς.
Ως αδικημένος της τελετής θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης Αλεξάντερ Πέιν και η υπέροχη ταινία του «Τα Παιδιά του Χειμώνα», που ακολουθεί έναν στριμμένο καθηγητή σε ένα Αμερικανικό Κολέγιο υψηλού κύρους, ο οποίος υποχρεώνεται να παραμείνει στην πανεπιστημιούπολη κατά τη διάρκεια των Χριστουγεννιάτικων διακοπών του, για να προσέχει λίγους σπουδαστές του, με τον πιο αντισυμβατικό από τους οποίους αναπτύσσει μια απίθανη σχέση. Η βαθιά συγκινητική ταινία απέσπασε το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για την πολύ καλή ερμηνεία της Νταβίν Τζόι Ράντολφ, ως αρχιμαγείρισσας του κολεγίου που μόλις έχει χάσει τον γιο της. Πολλοί ήταν εκείνοι όμως που ευχόμασταν να κάνει τη μεγάλη έκπληξη ο Πολ Τζιαμάτι και να κλέψει το βραβείο του Α’ Ανδρικού Ρόλου από τον Κίλιαν Μέρφι.
Το black χιούμορ του παρουσιαστή
Έμπειρος και άνετος πλέον, καθώς αυτή ήταν η τέταρτη φορά του ως οικοδεσπότη της λαμπερής τελετής απονομή των Όσκαρ, ο Τζίμι Κίμελ, ανταποκρίθηκε αξιοπρεπώς στον ρόλο του, δεν απέφυγε, ωστόσο, το γνώριμο, αμερικανικό black χιούμορ. «Είναι η πιο χάι στιγμή της καριέρας του» είπε με νόημα αναφερόμενος στην υποψηφιότητα του Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, με τους συνειρμούς να οδηγούν, μοιραία, στην παρελθοντική εξάρτηση του ηθοποιού από ναρκωτικές ουσίες. Για τον δε Κρίστοφερν Νόλαν είπε, χαριτολογώντας πως «γράφει τα σενάριά του σε ένα κομπιούτερ που δεν είναι συνδεδεμένο με το ίντερνετ γιατί δεν θέλει να τον διακόπτει ο εθισμός του στο πορνό…» ενώ άφησε μια αιχμή και για την «Μπάρμπι» διερωτώμενος: ««Τι μεγάλη επιτυχία η Μπάρμπι! Ποιος θα το φανταζόταν ότι θα γινόταν φεμινιστικό σύμβολο μία κούκλα που κανείς δεν αγαπούσε πια! Και για όλα αυτά φταίει η Γκρέτα Γκέργουιγκ – και δεν είναι καν υποψήφια. Μη χειροκροτάτε. ΕΣΕΙΣ δεν την ψηφίσατε!»
Η λίστα των νικητών
Καλύτερη Ταινία
Οπενχάιμερ (Κρίστοφερ Νόλαν)
Σκηνοθεσία
Κρίστοφερ Νόλαν (Οπενχάιμερ)
Α’ Ανδρικός Ρόλος
Κίλιαν Μέρφι (Οπενχάιμερ)
Α’ Γυναικείος Ρόλος
Εμα Στόουν (Poor Things)
Διασκευασμένο Σενάριο
American Fiction, Κορντ Τζέφερσον
Πρωτότυπο Σενάριο
Ανατομία μιας πτώσης, Αρτίρ Αραρί, Ζιστίν Τριέ
B’ Γυναικείος Ρόλος
Νταβίν Τζόι Ράντολφ, (Τα Παιδιά του Χειμώνα, Αλεξάντερ Πέιν)
Β’ Ανδρικός Ρόλος
Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ (Οπενχάιμερ)
Διεθνής Ταινία
«Ζώνη Ενδιαφέροντος» (Τζόναθαν Γκλέιζερ, Ην. Βασίλειο)
Μουσική
Λούντβιγκ Γκόρανσον (Οπενχάιμερ)
Καλύτερο Τραγούδι
What Was I Made For? – Μπίλι Αϊλις, Φίνεας (Μπάρμπι)
Ταινία Animation μεγάλου μήκους
Το αγόρι και ο Ερωδιός
Κοστούμια
Poor Things, Χόλι Γουάντινγκτον
Σκηνογραφία
Poor Things Production Design: Τζέιμς Πράις, Σόνα Χιθ,
Κομμώσεις και Μακιγιάζ
Poor Things
Φωτογραφία
Χόιτε φαν Χόιτεμα (Οπεναχάιμερ)
Μοντάζ
Οπεναχάιμερ, Τζένιφερ Λέιμ
Ήχος
Ζώνη Ενδιαφέροντος
Μικρού Μήκους Ταινία – Animation
War is Over! Inspired by the Music of John & Yoko
Ντοκιμαντέρ – Μεγάλου Μήκους
20 Μέρες στη Μαριούπολη – Mstyslav Chernov
Ντοκιμαντέρ – Μικρού Μήκους
The Last Repair Shop
Οπτικά Εφέ
Godzilla Minus One
Μικρού Μήκους Ταινία – Live Action
Η Υπέροχη Ιστορία του Χένρι Σούγκαρ
protothema.gr Φωτογραφίες: Chris Pizzello/Invision/AP
