Μεγάλη Πέμπτη σήμερα και οι πιστοί γίνονται συνοδοιπόροι στην πορεία του Χριστού προς τον Γολγοθά και τη σταύρωση, «κρατώντας» και αυτοί το Σταυρό που μετέφερε τις αμαρτίες και την οδύνη του κόσμου στο δρόμο της συγχώρεσης και της λύτρωσης.
Ανάλογο δρόμο έχουν την ευκαιρία να διανύσουν οι πιστοί μέσα από το μυστήριο της εξομολόγησης, ζητώντας συγχώρεση για τις αμαρτίες τους.
Ο εφημέριος στην εκκλησία του Αγίου Χριστοφόρου, πατήρ Βασίλειος εδώ και πάνω από 20 χρόνια εξομολογεί τους πιστούς που περνούν το κατώφλι, πρώτα από όλα της μετάνοιας, και έπειτα του ναού για να καταθέσουν σκέψεις, λόγια και έργα που τους βαραίνουν.
Εν ολίγοις να ακουμπήσουν στο έλεος του Θεού, τον προσωπικό τους σταυρό με τις δικές τους αμαρτίες.
Ο πατήρ Βασίλειος, μας υποδέχτηκε στο χώρο που βρίσκουν καταφύγιο οι πιστοί, και μεταφέροντάς μας το πνεύμα και το νόημα του μυστηρίου, έκανε συνάμα τη δική του εξομολόγηση.
Η πρώτη του εξομολόγηση σε έναν ετοιμοθάνατο και το θαύμα της μετάνοιας
Ήταν μόλις 28 χρονών όταν φόρεσε το πετραχήλι για να κάνει την πρώτη του εξομολόγηση, σε έναν άνθρωπο που ήταν ετοιμοθάνατος.
Θυμάται ακόμα το όνομά του αλλά και το τρέμουλο που ένιωθε την ώρα του μυστηρίου.
Βασίλη τον έλεγαν και εκείνον και ήταν 75 ετών. Η εξομολόγηση έγινε εξ ανάγκης και ενώ ο νεαρός ιερέας τότε, δεν είχε λάβει το δικαίωμα από το δεσπότη να τελεί το μυστήριο, όμως το έκτακτο της ανάγκης έριξε τον πατέρα Βασίλειο κατευθείαν στα βαθιά.
Πώς ένιωσε τότε;
“Έβλεπα το σεβασμό, την εμπιστοσύνη που μου έδειχνε και αισθανόμουν να τρέμω από την ευθύνη την οποία αναλάμβανα εκείνη τη στιγμή. Την ώρα που ο άνθρωπος ήταν στα τελευταία του πώς θα τον αποβγάλω από αυτήν την ζωή, πώς θα τον ενθαρρύνω, να τον παρηγορήσω“.
Σε κάθε εξομολόγηση σημειώνει ο πατήρ “ο ιερέας συμμετέχει σε αυτήν όταν και ο ίδιος τρέμει και κλαίει για τις αμαρτίες του άλλου. Ο ιερέας αισθάνεται τη συντριβή της μετάνοιας και βλέπει τον πιστό σαν να είναι το παιδί του».
Και όπως υπενθυμίζει «η εκκλησία είναι πανδοχείο, τους δέχεται όλους και τους συγχωρεί όπως ο Χριστός συγχώρεσε την πόρνη, τον τελώνη, τον άσωτο».
Οι σημερινοί τελώνηδες, άσωτοι και πόρνες;
Αλήθεια πόσο εύκολα περνούν το κατώφλι της εκκλησίας για να εξομολογηθούν οι «απόκληροι της δικής μας κοινωνίας», οι σημερινές ιερόδουλες, οι τελώνηδες και οι άσωτοι;
Ο πρώτος θυμάται που τον “υπηρέτησε” στο ναό του Αγ. Χρισοστόμου, ήταν «τέτοιος άνθρωπος», “μέγας” χαρτοπαίκτης, με ό,τι άλλο αυτό συνεπάγεται . Κάποια στιγμή βρήκε καταφύγιο στην εκκλησία, μετανόησε, εξομολογήθηκε και στο τέλος έμαθε και να ψέλνει, άλλαξε τελείως τη ζωή του. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που μεταμόρφωσαν από τη μια στιγμή στην άλλη τη ζωή τους, η εκκλησία άλλωστε, έχει πολλά τέτοια παραδείγματα Αγίων.
Έχει έρθει άραγε ποτέ στη θέση να ακούσει πιστό να εξομολογείται ακραία αμαρτήματα όπως πχ έγκλημα;
«Βεβαίως και μου έχουν εξομολογηθεί ακόμα και φόνο». «Δεν μπορείτε να φανταστείτε για τι περιπτώσεις»…
»Αν σας πω τι εξομολογούνται οι άνθρωποι θα σας πέσουν τα μαλλιά», λέει αστειευόμενος συμπληρώνοντας βέβαια πώς «ό,τι λέμε κατά τη διάρκεια του μυστηρίου μένει εδώ. Η εξομολόγηση δεν είναι ανάκριση».
«Ό,τι και να μου πει ο πιστός ούτε το “έχω γράψει” , ούτε το θυμάμαι ούτε βλέπω τον άνθρωπο διαφορετικά, όπως πολύ λένε από μέσα τους, «πώς θα ξαναδώ τον παπά». Οι ιερείς βλέπουμε τον άνθρωπο μεταμορφωμένο, τον καινούριο άνθρωπο, δεν σκεφτόμαστε κατόπιν τι έκανε, τι είπε».
Η αμαρτία, τονίζει ο πατήρ Βασίλειος, είναι για όλους τους ανθρώπους, όμως το βάρος της, δεν μετριέται από την ίδια την αμαρτία όσο από την οδύνη που προκαλεί στον άνθρωπο. Υπάρχουν περιπτώσεις λέει ο πατήρ, που κάτι θεωρητικά ασήμαντο, βαραίνει πολύ έναν πιστό ή πολύ σημαντικές αμαρτίες να μην αξιολογούνται ως τέτοιες από κάποιους.
Ποιοί όμως εξομολογούνται πιο εύκολα ή πιο πολύ, οι άντρες ή οι γυναίκες;
Η απάντηση δόθηκε με μεγάλη ευκολία από τον πατέρα
«Περισσότερο εξομολογούνται οι γυναίκες, αλλά οι άντρες όταν εξομολογούνται γίνονται «καλύτεροι». Οι άντρες ας πούμε είναι πιο “θερμοί ” στην εξομολόγηση. Είναι πιο υποτακτικοί, πιο υπάκουοι. Οι άντρες επίσης έχουν και μια ιδιαίτερη ευλογία ότι μπορούν να πάνε στο Άγ. Όρος και αυτό είναι μια μεταμορφωτική εμπειρία».
»Όλα αυτά τα χρόνια κατάλαβα ότι είναι πολύ σπουδαίο να λέμε αυτό που μας βαραίνει γιατί αμέσως ελαφραίνουμε. Χρειαζόμαστε όλοι έναν πνευματικό οδηγό, να μας κατευθύνει στη ζωή μας. Μερικοί άνθρωποι φυλάνε για χρόνια μέσα τους μια σκέψη, μια αμαρτία την σκεπάζουν, την ξανασκεπάζουν και δημιουργεί πολλά προβλήματα στο υποσυνείδητο. Ένας λογισμός, μια επίμονη σκέψη μπορεί να τρελάνει τον άνθρωπο, να τον βάλει σε απομόνωση, σε μελαγχολία να τον αρρωστήσει».
Πώς μεταφέρεται η κρίση στο εξομολογητήριο;
Για τον πατέρα Βασίλειο, η μοναξιά σήμερα είναι το κυριότερο πρόβλημα και, όπως σημειώνει «αν υπάρχει ένας λόγος που οι άνθρωποι έρχονται στην εξομολόγηση είναι η μοναξιά και η έλλειψη εμπιστοσύνης. Παλιότερα έβρισκες δέκα ανθρώπους να εμπιστευτείς, να μιλήσεις. Σήμερα δεν υπάρχουν. Με την εξομολόγηση ο άνθρωπος ξεφεύγει από τη μοναξιά του. Βρίσκει έναν άνθρωπο έμπιστο, που μπορεί να μιλήσει, να πει τα προβλήματα και τις αμαρτίες του και να αλαφρώσει.
Πάσχουμε από μοναξιά και μελαγχολία. Έχουμε αφήσει την παραδοσιακή οδό να εξ(ω)ο – μολογηθώ. Σήμερα ο κόσμος κάνει ενδοσκόπηση, καταπίνει αυτά που έχει,, ακόμη και τις αμαρτίες του προσπαθεί να τις καταπιεί ενώ παλιά έλεγε «αν δεν το πω πάτερ θα σκάσω»
Οι εποχές έχουν αλλάξει λέει ο πατήρ Βασίλειος και εντοπίζει και μια ακόμη αιτία για την απομόνωση και την μοναξιά « Έκανα μια βόλτα στα Χανιά και έβλεπα τους καταστηματάρχες και τον κόσμο που ήταν μπροστά σε έναν υπολογιστή. Λέω βρε παιδιά κοιτάξτε λίγο εδώ την ωραία θάλασσα, την ωραία φύση, τους ανθρώπους και η απάντηση ήταν όχι, είναι αναγκαίο πράγμα. Λες και αυτό είναι η σωτηρία μας. Ενώ αυτό συχνά γίνεται μια εξάρτηση. Μπορεί αυτό να μην φαίνεται αμαρτία όταν όμως εξαρτιέσαι από αυτά, δεν είναι αμαρτία σε περίπτωση που αυτό σε κάνει πχ να παραμελείς τα παιδιά σου, τη γυναίκα σου κτλ;».
Ποια θεωρεί ότι είναι σήμερα η πηγή της δυστυχίας των ανθρώπων, η πιο συχνή και βαριά αμαρτία;
«Η παραβίαση της 10ης εντολής: Ουκ επιθυμήσεις πάντα όσα τω πλησίον σου εστι, και εξηγεί την αμαρτία. Μην επιθυμήσεις τη γυναίκα του πλησίον σου, (σήμερα είναι συχνή παράβαση), το υποζύγιο του, δηλαδή το άλογό του, (σήμερα το αυτοκίνητό του) και γενικά ότι έχει ο άλλος.
Η παραβίαση αυτής της εντολής είναι για τον πατέρα Βασίλειο η μεγαλύτερη πηγή της δυστυχίας των ανθρώπων.
«Η περισσότερη δυστυχία έρχεται γιατί δεν ευχαριστούμαστε σε αυτά που έχουμε αλλά επιθυμούμε αυτά που έχει ο άλλος. Αυτή είναι η δυστυχία μας . Ευτυχία είναι να απολαμβάνεις αυτά που έχεις. Γνώρισα τέτοιους ανθρώπους παλιότερα, στο χωριό που ήταν πανευτυχείς άνθρωποι γιατί δεν κοίταζαν τι είχε ο διπλανός τους. Τόσα πράγματα αποκτήσαμε και όμως πάντα κάτι λείπει. Βέβαια πλέον και στο χωριό μεταδόθηκε το μικρόβιο της πλεονεξίας. Και ο άνθρωπος δεν είναι ευχαριστημένος με τίποτα. Πρέπει σήμερα ο άνθρωπος να έχει ένα, δύο τρία κινητά. Πρέπει να πάρει καινούριο γιατί ο διπλανός του πήρε έναν νέο μοντέλο που έχει και τηλεόραση».
Πάνω βέβαια από όλα αυτά βέβαια, ίσως το μεγαλύτερο αμάρτημα λέει ο πατήρ είναι η αμετανοησία.
Στον άνθρωπο που μετανοεί εγώ υποκλίνομαι μπροστά του και δεν βλέπω πλέον έναν αμαρτωλό αλλά έναν άγιο, έναν μεταμορφωμένο, πριν ήταν σκοτεινιασμένος και μετά τον βλέπω και είναι όλο φωτεινό το πρόσωπο του και τον χαίρομαι. Τα μάτια του τα φρύδια του οι κινήσεις του γίνονται σεμνές, βλέπεις έναν άνθρωπο αυτή είναι η μεταμόρφωση του Χριστού. Όπως ο Χριστός έδειξε το φως του προσώπου του και έλαμψε ολόκληρος έτσι και έναν άνθρωπος που μετανιώνει και αλλάζει ζωή λάμπει ολόκληρος και εκπέμπει το φως μετά και στους άλλους.
Η πρώτη φορά που και ο ίδιος εξομολογήθηκε
Όταν και ο ίδιος εξομολογήθηκε για πρώτη φορά ήταν μαθητής στην ιερατική σχολή. Πήγε σε μια εκκλησία στα Χανιά και εκεί λέει ένιωσε πόσο σημαντική είναι η εξομολόγηση. «Αλλιώς είναι να το διαβάζεις στο βιβλίο και αλλιώς είναι να το ζεις. Έφυγα με φτερά στα πόδια».
Κλείνοντας ο πατήρ Βασίλειος μας δίνει μια ευχή: Να γίνουμε ταπεινοί και να αφήσουμε τον εγωισμό που καταστρέφει την κοινωνία και εμάς.
Αμήν
Ελένη Ζουμαδάκη – flashnews.gr
