Μπορεί να διανύουμε την πρώτη εβδομάδα του Οκτώβρη, ωστόσο εδώ στο Νότο το καλοκαίρι κρατάει ακόμα και μας χαρίζει υπέροχα φωτογραφικά στιγμιότυπα.
Οι 32 φωτογραφίες του Χανιώτη φωτογράφου Γιάννη Οικονόμου, αποτυπώνουν καθημερινές στιγμές από το… παρατεταμένο καλοκαίρι στην πόλη και δημιουργούν συναισθήματα μιας γλυκιάς θλίψης ή ακόμα και νοσταλγίας εν όψει του χειμώνα.
Δείτε τις παρακάτω, μαζί με το συγκινητικό σχόλιο του φωτογράφου σχετικά με μία απώλεια που βίωσε αυτό το καλοκαίρι:
«Δεν κατέστρωσα κάποιο μεγαλόπνοο σκηνοθετικό σχέδιο, ούτε επισκέφθηκα επί τούτου κάποια ιδιαίτερη μαγευτική τοποθεσία “για να βγάλω καλοκαιρινές φωτογραφίες”. Γιατί να το κάνω άλλωστε; Το καλοκαίρι στην Ελλάδα είναι παντού. Σε κατακλύζει. Πόσο μάλλον αν ζεις στη Κρήτη, στα Χανιά… Έτσι έκανα απλά ό,τι κάνω κάθε μέρα και βέβαια είχα και εκείνη την εκτός εποχής NIKON FM πάντα μαζί.
Κάπου στη μέση του project πήγα να τα παρατήσω. Βίωσα μια τεράστια απώλεια. Ο σκύλος μου ο Φίγκο, διανύοντας το 16ο καλοκαίρι της ζωής του, δεν τα κατάφερε… Τον είχα από δύο μηνών! Δεν έτρωγα, δεν κοιμόμουν, γύρναγα σαν την άδικη κατάρα, βάδιζα ολοταχώς προς την κατάθλιψη και φυσικά δεν έβγαζα φωτογραφίες…
Είχαν περάσει κάπου 10 μέρες, ήμουν σε κακά χάλια, οι κοντινοί μου άνθρωποι με προέτρεπαν να πάω σε ψυχολόγο, όταν περνώντας με το ποδήλατο από το παλιό λιμάνι αντίκρισα ένα υπέροχο κουτάβι χαρούμενο, χοροπηδηχτό και ολοφάνερα παρατημένο. Προφανώς από κάποιους υπέροχα ηλίθιους, που υποθέτω θα είπαν “ας το αφήσουμε στο λιμάνι, θα το πάρει κανένας τουρίστας”. Το πρώτο καλοκαίρι της ζωής του δεν είχε ξεκινήσει με ιδιαίτερα καλούς οιωνούς.
Η πρώτη σκέψη “φύγε, πού πας να μπλέξεις πάλι;”, όμως δεν έφυγα. Έμεινα σχεδόν ένα δίωρο και απλά τον παρατηρούσα. Εκείνος ακολουθώντας μπρος-πίσω διάφορους περαστικούς έφτασε μέχρι τη Νέα Χώρα, στο παρκάκι μετά το κολυμβητήριο. Από πίσω εγώ, απόλυτο κενό στο νου, μια φωνή-ζόμπι διαρκώς να λέει “φύγε, δε σου φτάνει αυτό που περνάς, θέλεις πάλι μπελάδες;”.
Διέσχισα όλη την πόλη, καθώς μένω σχεδόν στην άλλη άκρη, τσουλώντας το ποδήλατο με το ένα χέρι και κρατώντας αγκαλιά τον ταλαιπωρημένο 3 μηνών Φλοξ στο άλλο, ο οποίος την είχε πέσει για ύπνο… Για εκείνους που ασχολούνται με ράτσες, ο γιατρός μού είπε ότι πρόκειται για Ντράχτχααρ και ότι είμαι πολύ τυχερός που πέτυχα τέτοιο κουτάβι στο δρόμο…
Ξανάρχισα να βγάζω μανιωδώς καλοκαιρινές φωτογραφίες…
Αφιερωμένο στο Φίγκο, που έφυγε, και στο Φλοξ που ήρθε, ένα καλοκαίρι…»
{gallery}/00-2016/03-oct/chania/{/gallery}
zarpanews.gr
