Κυκλοφόρησε πρόσφατα το βιβλίο των Εμμανουήλ Παπαδάκη και Μανόλη Βολουδάκη με τίτλο «Ιωάννης Ιωσήφ Παπαδάκης – Το ημερολόγιο ενός αγωνιστή 1942-1945». Στον καλαίσθητο αυτό τόμο, των 192 σελίδων ο γιατρός Εμμανουήλ Παπαδάκης, που είναι παράλληλα και πρόεδρος του Νομαρχιακού Συμβουλίου Χανίων επισημαίνει ότι «ο εξάδελφός μου «Ιωάννης Παπαδάκης του Ιωσήφ» φεύγοντας από τη ζωή, μου άφησε το ημερολόγιό του, όπου καταγράφει μέρα με τη μέρα, όλα τα γεγονότα του αγώνα των ΕΔΕΣ-ΕΟΕΑ κατά των κατακτητών, στα βουνά της Ηπείρου από τις 22-7-1942 έως τις 5-2-1945.
Θεώρησα σκόπιμο να συγκεντρώσω και να δημοσιεύσω σ’ ένα τόμο τις αφηγήσεις του, για τους παρακάτω λόγους:
1) Διότι η καταγραφή και η γνώμη ενός αγωνιστή, για γεγονότα που ο ίδιος έζησε, νομίζω ότι διαθέτει ιδιαίτερη ιστορική αξία.
2) Ο Γιάννης, μαζί με τους φίλους και συναγωνιστές του, Μιχάλη Μυριδάκη και Παντελή Κωτσάκη, επίσης Χανιώτες στην καταγωγή, ήταν κάθε μέρα κοντά στον αρχηγό τους, στρατηγό Ναπολέοντα Ζέρβα και πολλά είδαν και άκουσαν, που ίσως δεν είναι γνωστά μέχρι σήμερα. και
3) Επειδή ο Γιάννης, ενθουσιώδης και μαχητικός, αγωνίστηκε από αγάπη για την πατρίδα και τους Ανθρώπους της «εθελουσίως και ανιδιοτελώς», με την αλήθεια και την ειλικρίνεια πάντοτε να τον κατευθύνουν στο δρόμο του.
Επομένως αξίζουν να μείνουν οι μαρτυρίες του, για μια περίοδο αντίστασης αλλά και αμφισβήτησης, κατά την οποία άρχισε ο εθνικός διχασμός, που οδήγησε αργότερα στον εμφύλιο σπαραγμό, αλλά και που καθόρισε την μετέπειτα πορεία της χώρας μας. Πορεία που δικαίωσε τους αγώνες αυτούς αλλά και των χιλιάδων συμπολεμιστών του, όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε».
Ο Μανόλης Βολουδάκης, δάσκαλος και τέως Διευθυντής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Χανίων, ο οποίος ανέλαβε την επιμέλεια του βιβλίου, αναφέρει απ’ την πλευρά του ότι: «μέσα σε μια κατοχική Αθήνα, που στενάζει και ασφυκτιά κάτω από την Γερμανική μπότα οι Μ. Μυριδάκης, Π. Κωστάκης και Ι. Παπαδάκης συναντούν το Συνταγματάρχη Ναπολέοντα Ζέρβα. Ο Ζέρβας μ’ αυτούς τους τρεις Κρητικούς ιδρύει την ΕΔΕΣ ΑΘΗΝΩΝ το Σεπτέμβριο του 1941 και όταν αργότερα οι συνθήκες ωριμάζουν, τον Ιούλιο του 1942, αρχίζουν τον ένοπλο αγώνα κατά του κατακτητή από τα χωριά του Βάλτου. Καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα πάνω στα βουνά, ο Γιάννης υπήρξε ο προσωπικός φρουρός του Αρχηγού και δεν τον άφησε μόνο του ούτε λεπτό σ’ όλα εκείνα τα δύσκολα χρόνια, από το 1942-45.
Στο βουνό παρέμεινε με τον αρχηγό και τους λοιπούς συναγωνιστές του για τρία χρόνια, κάνοντας ένα υπέροχο εθνικό αγώνα κατά του κατακτητή, θέτοντας σε κίνδυνο πολλές φορές και την ίδια του τη ζωή, αψηφώντας το θάνατο, αγωνιζόμενοι για το Θεό την πίστη την Αγία και της πατρίδας την Ελευθερία. Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τα χρόνια εκείνα ιστορεί στο προσωπικό του ημερολόγιο, που θεωρήσαμε χρέος, τιμώντας την μνήμη του, να εκδώσουμε στο μικρό αυτό πόνημα.
Ας θεωρηθεί αυτό ελάχιστο στη μνήμη του μνημόσυνο.
Το παράδειγμά του και η μεγάλη προς το έθνος προσφορά του ας αποτελούν για όλους εμάς τον τηλαυγή φάρο στη ζωή και τους αγώνες μας».
Μ.Π.
