Ο μεγάλος τραγουδοποιός περιέγραφε τον εαυτό του, τις αδυναμίες του, τις αποτυχίες του σε μια εξομολογητική συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο ΡΙΚ – Οι μεγάλες επιτυχίες και οι θάνατοι που ακολούθησαν – Το by pass, η κόρη του και τα αγαπημένα του τραγούδια
«Η ζωή λειτουργεί σαν τοκογλύφος. Σου δίνει και εκεί που σου δίνει, σου παίρνει περισσότερα». Με αυτό τον τρόπο περιέγραφε τις δύσκολες στιγμές της ζωής του -από τον θάνατο του πατέρα του, όταν ο ίδιος ήταν μόλις 12 ετών, έως τον θάνατο του αδελφού του σε τροχαίο, την απώλεια παιδιού και το δικό του by pass- o Λαυρέντης Μαχαιρίτσας σε μια άκρως εξομολογητική συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο ΡΙΚ και τον Τάσο Τρύφωνος, πριν από έξι χρόνια. Η συνέντευξη προβλήθηκε ξανά στην Κύπρο επ’ αφορμή του θανάτου του αγαπημένου τραγουδοποιού.
Στη συγκεκριμένη συνέντευξη, ο Μαχαιρίτσας δεν φοβήθηκε να χαρακτηρίσει τον εαυτό του -για ορισμένες καταστάσεις- «καραγκιόζη», δεν δίστασε να «αυτομαστιγωθεί» αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τη διάλυση των Τερμιτών, ζητούσε συγγνώμη «εάν έχω θίξει κάποιον και δεν ήμουν πιωμένος» και αυτοπροσδιοριζόταν πολιτικά ως «ανένταχτος αριστερός».
Περιγράφοντας τη σχέση του με τη δημοσιότητα, ο Λευρέντης Μαχαιρίτσας έλεγε τότε: «Λες άσπρο και οι μισοί θέλουν να λες μαύρο. Δεν μπορείς να είσαι αρεστός σε όλους. Θες δεν θες γίνεσαι αντιπαθής. Λαμβάνω από μηνύματα λατρείας μέχρι “μας έχεις ζαλίσει”, ότι είμαι ο μεγαλύτερος καραγκιόζης. Τώρα το συνειδητοποιώ, που πλησίασα την α’ εθνική…. Δεν κάνω προσπάθεια να είμαι αντιπαθής, αλλά τί να κάνω; Να είμαι γλείφτης για να είμαι συμπαθής; Λέω τα πράγματα όπως μου’ ρχονται. Με ενδιαφέρει να παίρνω το κομμάτι από την πίτα που μου αντιστοιχεί. Να αλλάξω το τομάρι μου για να γίνω αρεστός; Αυτός είμαι. Αυτοί που με ξέρουν ξέρουν αν είμαι καλός, αν είμαι κακός, αν είμαι τσιγγούνης, αν είμαι φραγκοφονιάς, αν δεν είμαι… Αυτό που θέλω, είναι αυτό που κάνω να μου το καταμαρτυρούν. Αν κάνω έναν καλό δίσκο, να λένε “έκανες έναν καλό δίσκο”. Μην ντρέπεστε να μου το πείτε, το κέρατό μου, είναι κακό αυτό. Δηλαδή, λίγη μεγαλοψυχία δεν βλάπτει». Απαντώντας αν το καταλάβαινε όταν είχε αδικήσει ανθρώπους, απάντησε: «Πώς δεν το καταλαβαίνεις, ασφαλώς. Μα είχα ένα συγκρότημα και με σιχαθήκαν οι άνθρωποι και είπαν άντε κόψε το λαιμό σου και φύγαν γιατί τους είχα κάνει το βίο αβίωτο…»
Περιγράφοντας τον παρορμητικό του χαρακτήρα, αναφέρθηκε σε δήλωση που είχε κάνει ότι δεν θα μπορούσε να συνεργαστεί ξανά με τον Γιώργο Νταλάρα, μετά το Διδυμότειχο Blues. «Ο Νταλάρας είναι ένας τελειομανής άνθρωπος, εγώ είμαι τρεις λαλούν και δυο χορεύουν, δρω παρορμητικά, αυτό είχα πει όταν έλεγα δεν ξέρω αν μπορώ να συνεργαστώ ξανά με τον Νταλάρα. Αν έχω θίξει κάποιον και δεν ήμουν πιωμένος, του ζητάω δημόσια συγγνώμη». Αντίστοιχα, θυμήθηκε πόσο άσχημα είχε αισθανθεί από την ευγένεια με την οποία τον είχε προσεγγίσει η Μαρινέλλα, ενώ εκείνος, επειδή δεν του άρεσαν τα τραγούδια της, όπως είπε, την είχε διακωμωδήσει. «Δεν μου άρεσαν τα τραγούδια της, είναι μεγάλη τραγουδίστρια, διακωμωδούσαμε τα τραγούδια. Στη συναυλία για τα εγκαίνια της γέφυρας του Ρίου- Αντιρρίου, έρχεται η γυναίκα, ευγενέστατη, «να σου πω πουλάκι μου», μου είπε… Να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Αισθάνθηκα ο μεγαλύτερος βλάκας όλων των εποχών. Ρωτάω μετά και τον Νταλάρα, «Γιώργο, η Μαρινέλλα είναι καλός άνθρωπος;», «είσαι καλά, ρε; Μάνα μας», μου απαντάει. Είδες πώς γίνεσαι καραγκιόζης μερικές φορές και στα ίδια σου τα μάτια;»
-Αυτομαστιγώνεσαι;, τον ρωτούσε ο Τάσος Τρύφωνος: «Βέβαια, γιατί ανακαλύπτω ότι έχω κάνει χιλιάδες μπούρδες. Και δεν μπορώ να πω ότι δεν θα τις ξανακάνω», απαντούσε ο Μαχαιρίτσας.
-Θα έκανες διαφορετικά πράγματα στη μουσική;
-Εντάξει, ούτε τη «Συννεφιασμένη Κυριακή» έγραψα, ούτε το «Σ΄ακολουθώ», αλλά έκανα δέκα τραγούδια καλά. Το θέμα είναι τα τραγούδια να κρατάνε στο χρόνο.
Ήμουν ατίθασος και τεμπέλης
-Οι πολλές δουλειές που έχω κάνει, μου δείχνουν ότι αν δεν ήμουν τόσο τυχερός άνθρωπος να μπορώ να ζήσω από αυτό που γούσταρα και το έβλεπα σαν χαβαλέ – εντάξει, δεν ήμουν μόνο τυχερός, ήταν και το γονίδιο, ο πατέρας μου ήταν διευθυντής στην κρατική ορχήστρα- αλλά αν δεν μου είχαν έρθει τα πράγματα τόσο βολικά, θα την είχα πάρα πολύ άσχημα… Ήμουν πολύ ατίθασος και πολύ τεμπέλης.
Για την κόρη του
«Είναι σαν και μένα, όταν έφτασε στη μουσική να μελετάει δύο ώρες κάθε μέρα αντί για μια ώρα τη βδομάδα, άλλαξε πορεία», έλεγε αναφερόμενος στην κόρη του, που την εποχή της συνέντευξης ήταν στο πρώτο έτος των σπουδών της σε σχολή Καλών Τεχνών στο Μπράιτον. Μιλώντας για την κόρη του, πάντως, και ενώ βρισκόμασταν στην κορύφωση της κρίσης, είπε: «Το μόνο που υπάρχει ως χαραμάδα αισιοδοξίας είναι τα παιδιά. Τα πράγματα είναι πολύ ζοφερά, οργουελική κατάσταση».
Οι χαρές στη δουλειά, οι πίκρες στη ζωή
-Στη δουλειά είχα πολλές χαρές, στη ζωή μου πολλές πίκρες. Πέθανε ο πατέρας μου όταν ήμουν 12 χρονών και ο πατέρας μου 36. Μετά σκοτώθηκε ο αδελφός μου 46 χρονών, με μοτοσυκλέτα. Ημουν πάνω στα καλύτερά μου, είχαμε βγάλει το Διδυμότειχο Μπλουζ. Μετά χάσαμε ένα παιδί, είχε χάσει η γυναίκα μου, είχε μια κόρη από τον πρώτο της γάμο, η οποία σκοτώθηκε, ζούσε μαζί μου, πρόγονή μου ήταν. Γίνανε διάφορα, δεν θέλω να βγάζω και τη ζωή μου. Δεν θέλω ούτε να με μισούν ούτε να με λυπούνται. Δεν κατάλαβαν ούτε ότι παντρεύτηκα. Όταν παντρεύτηκα δεν το ‘ξερε κανείς. Ήμασταν εμείς, ο παπάς και ο Τσακνής που μας πάντρεψε.
Ο αδελφός μου ήταν μεγαλύτερος, του είχα μεγάλη αδυναμία γιατί ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος. Δεν είμαι άτρωτος, τί άτρωτος; Τότε έκανα και το by-pass. Η μάνα μου πέθανε από εγκεφαλικό, λίγο μετά τον αδελφό μου. Γι’ αυτό σου λέω ότι η ζωή είναι σαν τοκοφλύφος. Ενώ τα πράγματα πάνε καλά και φαίνεται να πάνε καλά, σου έρχονται δύσκολα πολύ. Ηταν σε μια εποχή που ήμουν «καβάλα», το Διδυμότειχο Μπλουζ, το «Ρίξε κόκκινο στη νύχτα»… Μου τα γύρισε η ζωή με την κόρη μου. Και η κόρη μου γεννήθηκε δύσκολα. Δύο χρόνια μετά το άλλο παιδί, η γυναίκα μου ήταν, καταλαβαίνεις… Και είχα συναυλία στην Κέρκυρα εκείνη την ημέρα. Γεννήθηκε δύσκολα, ταλαιπωρήθηκε και η γυναίκα μου.
Τα αγαπημένα του τραγούδια
Το «Πόσο σε θέλω» για την ανταπόκριση του κόσμου, από την ώρα που το πρωτοπαίξαμε. Στο Λυκαβηττό με τους Τερμίτες. Και «Τα μάτια» γιατί το έγραψα για τη μικρή.
Για τις καταχρήσεις
-Πιτσιρικάς, καταχρήσεις, επί καταχρήσεων, ω καταχρήσεις. Σιγά σιγά άρχισα να απομακρύνομαι. Το πιο δύσκολο ήταν να κόψω το τσιγάρο. Ημουν από αυτούς με τα κίτρινα χέρια.
Οι αποτυχίες του
Δεν συνεργάστηκα με ανθρώπους που θα ήθελα π.χ. με τον Σαββόπουλο. Και δεν μπόρεσα να τινάξω από πάνω μου τις ετικέτες, έλεγε το 2013.
Οι επιτυχίες του
Μεγάλο πράγμα είναι το παιδί, αλλά μετά από αυτό: Εκανα πέντε καλά τραγούδια, πέντε καλές σχέσεις, τη σχέση με τη γυναίκα μου. Οι σχέσεις με τους ανθρώπους είναι επιτυχία. Και οι φίλοι μου είναι φίλοι μου.
Για την κριτική στα δημόσια πρόσωπα:
-Οι άνθρωποι στη δημοσιότητα είναι εκτεθειμένοι και διατεθειμένοι να υποστούν τα πάντα. Δεν έχω πρόβλημα, φτάνει να μην είναι στα όρια της κακοήθειας. Ας πούνε ό,τι θέλουν, αλλά δεν μπορούν να πουν ότι είμαι φραγκοφονιάς. Θα μπορούσα να είχα διαλέξει κάτι για περισσότερα λεφτά, τις δυνατότητες τις έχω…
-Περνάω αξιοπρεπώς, όχι πλουσιοπάροχα, μένω στο πατρικό της γυναίκας μου, ένα διαμέρισμα εκατό τετραγωνικών στο Κολωνάκι. Είναι ευλογία για μένα ότι μπορώ να ζω αξιοπρεπώς, για την κόρη μου, για την υγεία μου…
protothema.gr
