Η Melanie και ο Adrian με τα δύο ανήλικα παιδιά τους αψηφούν την κρίση και βλέπουν στην Κρήτη μόνο ευκαιρίες, ποντάροντας στην κρητική κουζίνα και τις βιολογικές καλλιέργειες
Άφησαν πίσω τους τον Καναδά και την πόλη του Τορόντο για να ζήσουν το όνειρό τους στην Κρήτη. Η Melanie Hawco, ο ελληνικής καταγωγής σύζυγός της Adrian-Manolis Zafiriou (με ρίζες από τον Έβρο και την Κωνσταντινούπολη), και τα παιδιά τους, η 12χρονη Lili και ο μόλις δύο ετών Lio (τον οποίο βάπτισαν αλά Κρητικά πριν από μία εβδομάδα), απολαμβάνουν την καινούργια τους ζωή στις Βούτες Ηρακλείου.
Η θέα από το μπαλκόνι του νέου τους σπιτιού μέσα στον οικισμό είναι μοναδική: χορταίνεις ήλιο και η ψυχή σου «τρέχει» σε κατάφυτες πλαγιές με αμπέλια και ελαιόδενδρα.
Η Melanie χαμογελάει με υπερηφάνεια. «Αυτή η θέα είναι θαυμάσια. Δεν θα την άλλαζα για τίποτα». Στις Βούτες εγκαταστάθηκαν πριν από περίπου 2,5 μήνες και ήδη οι χωριανοί τους έχουν περιβάλει με απίστευτη ζεστασιά. «Πέντε χρόνια στο Τορόντο, δεν ξέραμε ποιοι μένουν δίπλα μας. Εδώ ζούμε κάτι το ανεπανάληπτο. Οι άνθρωποι είναι δοτικοί και ανοίγουν τις καρδιές τους. Μαγειρεύουν το φαγητό της ημέρας και έρχονται με τα πιάτα στο χέρι για να μας το προσφέρουν. «Φάε, είναι φακές, φακές!» τους εξηγούν για τα φαγητά που δεν γνωρίζουν.
«Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι καταπληκτικό. Μας μαθαίνουν τα πάντα, για την παραδοσιακή κουζίνα, μας προσκαλούν στις γιορτές, στα γλέντια.
Πόσο αγαπώ την κρητική μουσική. Στο πανηγύρι του χωριού, ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου, ήμασταν στο γλέντι μέχρι τις 4 τα ξημερώματα και δεν μας έκανε καρδιά να φύγουμε. Μικροί-μεγάλοι χόρευαν και τραγουδούσαν. Έβλεπα τους μουσικούς να παίζουν και ήταν εκστατικοί». Δηλώνει εντυπωσιασμένη από την κρητική λύρα και το βιολί και την δεξιοτεχνία των ντόπιων καλλιτεχνών.
Τους ρωτάμε πώς αποφάσισαν να κάνουν ένα τόσο μεγάλο βήμα και γιατί επέλεξαν την Κρήτη για να ζήσουν.
Ο Adrian, σεφ στο επάγγελμα, εργαζόταν 70 ώρες την εβδομάδα και πάντα νύχτα. Η Melanie με πτυχίο στη διοίκηση επιχειρήσεων και στα οικονομικά, εργαζόταν τα πρωϊνά σε κυβερνητικό πρόγραμμα κοινωνικής εργασίας. Όπως εξηγεί, ασχολούνταν με φτωχές οικογένειες τις οποίες βοηθούσε στη διαχείριση των οικονομικών τους, πώς να τακτοποιούν οικονομικές και φορολογικές υποθέσεις, ακόμα και πώς να χρησιμοποιούν με ορθολογικό τρόπο τις πιστωτικές κάρτες, ενώ τους ενημέρωνε για όλα τα κοινωνικά προγράμματα που βρίσκονταν σε εξέλιξη ώστε να έχουν δυνατότητα πρόσβασης. «Είναι ένα πρόγραμμα που έχει αποδώσει στον Καναδά και τώρα θα εφαρμοστεί και στην Αμερική για τη στήριξη των χαμηλών κοινωνικά στρωμάτων. Η δουλειά μου ήταν ενδιαφέρουσα, όμως αυτό δεν αρκούσε. Βλεπόμασταν ελάχιστα με τον σύζυγό μου και οι ρυθμοί της ζωής μας ήταν πολύ στρεσογόνοι. Για παράδειγμα, ακόμα και η οδήγηση εκεί ήταν μία τρέλα, όπως και στη Νέα Υόρκη. Κόρνες, άγχος, άνθρωποι να τρέχουν πανικόβλητοι για να προλάβουν…».
Ένιωσα δάκρυα να κυλούν στα μάτια μου μόλις πάτησα στην Κρήτη
Είχαν αποφασίσει ότι κάποια ημέρα θα έφευγαν από το Τορόντο. Ήθελαν μία καλύτερη ζωή για τους ίδιους και τα παιδιά. Δεν ήξεραν όμως το πού. Ανακάλυψαν τον προορισμό τους όταν έκαναν για πρώτη φορά διακοπές στην Κρήτη, πριν από τέσσερα χρόνια. «Είμαι πολύ δεμένη με την Κρήτη. Από την πρώτη φορά που ήρθα, ένιωσα δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια μου. Είπα “αυτό είναι. Σε αυτό το μέρος θέλω να ζήσω”. Ο τόπος εδώ μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια στο νησί τουCape Braton. Η θάλασσα, ο ήλιος, τα βουνά, η φύση… είναι ένας ευλογημένος τόπος» λέει συγκινημένη η Melanie.
Μέχρι να οριστικοποιήσουν τη μεγάλη φυγή δούλευαν σκληρά όλο το χρόνο, για να μπορέσουν να έρθουν ένα μήνα διακοπές στην Κρήτη. Το πλήρωμα του χρόνου έφθασε πριν από μερικούς μήνες οπότε και εγκαταστάθηκαν μόνιμα στις Βούτες.
«Δεν μας φοβίζει η κρίση, υπάρχουν πολλές ευκαιρίες»
Όπως λέει ο Adrian, «στην αρχή, οι άνθρωποι εδώ μας έλεγαν “είστε τρελοί, αφήσατε τον Καναδά για να έρθετε στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης;” Ξέρετε, για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια είδα στον Καναδά Έλληνες μετανάστες. Όμως οι περισσότεροι δεν άντεξαν.
Γύρισαν πίσω μετά από ένα χρόνο. Στον Καναδά οι περισσότεροι έχουν δύο και τρία πτυχία και πολλοί από αυτούς εργάζονται σε φαστ-φουντ. Εγώ και η σύζυγός μου δεν βλέπουμε κρίση, δεν μας απέτρεψε να έρθουμε. Βλέπουμε όμως παντού ευκαιρίες που μένουν ανεκμετάλλευτες».
Του ζητάμε να μας δώσει ένα παράδειγμα. «Η κρητική γη είναι ένας πραγματικός θησαυρός. Τα φρούτα, τα λαχανικά, το ελαιόλαδο, το κρασί, είναι τα καλύτερα του κόσμου και πιστέψτε με έχω εργαστεί ως σεφ σε μεγάλα εστιατόρια του Καναδά και της Ευρώπης. Θα έπρεπε να επενδύσουμε πολύ στις εξαγωγές αυτών των προϊόντων. Στα ράφια του Καναδά το κρητικό ελαιόλαδο δεν υπάρχει. Από την άλλη δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όταν η Κρήτη παράγει τόσο ποιοτικά και γευστικά σταφύλια, βλέπω στα τοπικά σούπερ-μάρκετ εισαγόμενα, για παράδειγμα, από την Ισπανία».
Ο Adrian και η Melanie έχουν ιδρύσει μία σχολή μαγειρικής για την κρητική κουζίνα και διατροφή (την οποία εξυμνούν) που απευθύνεται σε ξένους απ’ όλο τον κόσμο. Ήδη έχουν παρακολουθήσει τα μαθήματα ομάδες από τη Βρετανία και τον Καναδά, ενώ παράλληλα γίνονται και μαθήματα γιόγκα από την Melanie. Τα μεγάλα τους σχέδια όμως θα τεθούν σε εφαρμογή από τον Οκτώβριο οπότε και θα ασχοληθούν συστηματικά με τις βιολογικές καλλιέργειες καρυδιών, λεμονιών, πορτοκαλιών κλπ, σε εκτάσεις που ήδη έχουν βρει.
Το πλάνο τους είναι να διαθέσουν μελλοντικά τα παραγόμενα προϊόντα σε επιλεγμένα restaurant του εξωτερικού και ήδη έχουν γίνει κάποιες συζητήσεις προς αυτήν την κατεύθυνση.
«Φοβάστε ότι μπορεί να έρθει η μέρα που θα μετανιώσετε για την απόφασή σας να ζήσετε στην Κρήτη; ρωτάμε το ζευγάρι. Χωρίς δεύτερη σκέψη, απαντούν και οι δύο “όχι”. Το “όχι” της Melanie είναι τόσο κατηγορηματικό που δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο αμφιβολίας. «Κάθε μέρα προσεύχομαι να μάθω όσα περισσότερα μπορώ γι’ αυτόν τον τόπο. Θέλω να μάθω τα πάντα και ανυπομονώ να έρθει ο χειμώνας για να γνωρίσω και αυτήν την πλευρά της Κρήτης».
Η Lili θα παρακολουθήσει μαθήματα στο Ευρωπαϊκό Σχολείο, ένα σχολείο πρότυπο για την Κρήτη, ενώ ο μικρός Lio προς το παρόν απολαμβάνει ξέγνοιαστος τα παιχνίδια του κάτω από τον κρητικό ήλιο.
«Πολλοί άνθρωποι θέλουν να ζήσουν το όνειρό τους αλλά δεν τολμούν, γιατί φοβούνται. Το μήνυμά μας είναι: Κάντε αυτό που πραγματικά σας αρέσει.
Τι περιμένετε; Έχουμε μία μόνο ζωή!».
patris.gr
