Χανιώτισσα θετική στον κορωνοϊό δηλώνει “Πλέον πείστηκα! Μη φοβάστε όμως…”

Χανιώτισσα θετική στον κορωνοϊό δηλώνει “Πλέον πείστηκα! Μη φοβάστε όμως…”

Αυτή την περίοδο του κορωνοϊού οι ιστορίες, άλλοτε ευτράπελες, άλλοτε δραματικές, άλλοτε ενδιαφέρουσες, δίνουν και …παίρνουν.

Ο τρόπος ζωής έχει αλλάξει και οι περισσότεροι επιδιώκουν να προσαρμοστούν σε αυτές τις ξεχωριστές, αν μη τι άλλο, συνθήκες που επικρατούν!

Μια αναγνώστρια του Flashnews από τα Χανιά (που φυσικά δεν επιθυμεί να αποκαλύψει την ταυτότητά της), μας περιγράφει τη δική της ιστορία. Με την υποσημείωση ότι τόσο αυτή όσο και η παρέα της, που πήγαν διακοπές σε νησί του Αιγαίου, απεδείχθησαν “θετικοί” στον κορωνοϊό…

Μας περιγράφει πώς ανακάλυψαν τα συμπτώματα, πώς το αντιμετώπισαν, πού απευθύνθηκα και πώς, εν τέλει αντιμετωπίζουν τον κορωνοϊό, σημειώνοντας: “Δεν αμφισβητώ τον ιό (μέχρι πρότινος και επειδή δεν είχα ακούσει να μου λέει κάποιος «ξέρω έναν που είναι θετικός», έλεγα βρε μπας και…;;; Τώρα πλέον πείστηκα…), δεν αμφισβητώ ότι άνθρωποι πεθαίνουν από αυτόν… Απλά, μην φοβάστε τόσο πολύ, γιατί υπάρχουν κι εκείνοι (εμείς) που το περνούν-αμε ήπια, ακολουθώντας πάντα τους κανόνες και μένοντας σπίτι σε απομόνωση… “.
Δείτε την ιστορία της αναγνώστριάς μας , όπως η ίδια την αποτυπώνει:

Φέτος, την πιο άστοχη-ίσως- χρονιά αποφασίζω να πάω ολιγοήμερες διακοπές σε νησί του Αιγαίου με τις φίλες μου. Ο χρόνος κυλάει μαγικά μέχρι την τελευταία μέρα (Παρασκευή) που αρχίζω να νιώθω έντονο πονοκέφαλο, μπούκωμα και οι φίλες μου να είναι ζεστές και η μία να βήχει… Κούραση, ξενύχτια τρελά, ήλιος, θάλασσα, ταλαιπωρία, πού να πάει το μυαλό μας στο «κακό»;;;

Μόλις φτάνουμε στα Χανιά (ημέρα Σάββατο) μας τηλεφωνεί ένα από τα παιδιά της παρέας μας που μένει Αθήνα (κι είχε φύγει από το νησί νωρίτερα από εμάς) ότι επειδή, όταν επέστρεψε δεν αισθανόταν καλά, πήγε στο νοσοκομείο, έκανε το τεστ για τον κορωνοϊό και βγήκε θετικός. Μας πιάνει πανικός, γιατί αυτομάτως συνδέουμε τα δικά μας συμπτώματα με αυτό που μόλις ακούσαμε…Βάζουμε μάσκες, γάντια, πάμε στο νοσοκομείο Χανιών, εξηγούμε στον φύλακα της εισόδου ότι έχουμε έρθει σε επαφή με κρούσμα και ότι δεν νιώθουμε καλά. Μας συνδέουν τηλεφωνικά με έναν γιατρό, ο οποίος δε δέχεται να μας κάνει το τεστ, ούτε να μας εξετάσει, ούτε καν να μας δει από κοντά, μιας και τα συμπτώματά μας είναι ήπια, όπως λέει (μπούκωμα τρομερό, δέκατα ακατέβατα με ντεπόν, ξηρός βήχας, εξάντληση κτλ)… Προφανώς, αν δεν είσαι λίγο πριν τη διασωλήνωση, επιστρέφεις σπίτι, μπαίνεις σε καραντίνα, χωρίς τεστ, χωρίς να έχεις ένα τηλέφωνο στην περίπτωση που η κατάσταση επιδεινωθεί, χωρίς οδηγίες, χωρίς καμία αναφορά σε πιθανή αγωγή, τίποτα…
Επιστροφή στο σπίτι, λοιπόν, καραντίνα… Δεν έχουμε συναντήσει κανέναν (γονείς, φίλους κλπ), ευτυχώς, από τότε που γυρίσαμε Χανιά και ούτε συναντάμε. Δευτέρα πρωί πάμε στο ΙΚΑ, γιατί μαθαίνουμε ότι εκεί γίνονται τεστ. Πράγματι, ένας ευγενέστατος, επαγγελματίας και πάνω απ’ όλα γιατρός με ενσυναίσθηση, αντιλαμβάνεται τον πανικό μας, μας καθησυχάζει, μας κάνει το τεστ και μας λέει να περιμένουμε για τα αποτελέσματα 2 ημέρες και φυσικά να μείνουμε σε καραντίνα. Βέβαια, είτε το τεστ είναι θετικό, είτε αρνητικό, από τη στιγμή που ήρθαμε σε επαφή με κρούσμα η 14ημερη καραντίνα ισχύει.

Δευτέρα βράδυ μας τηλεφωνεί και άλλο παιδί από την παρέα ότι ανέβασε πολύ υψηλό πυρετό, έκανε το τεστ και είναι και αυτός θετικός. Είμαι πλέον σίγουρη ότι δεν έχουμε γλιτώσει…

Πέμπτη πρωί ο γλυκύτατος γιατρός, αρχικά, και έπειτα και από τον ΕΟΔΥ μάς πληροφορούν ότι είμαστε θετικές. Τα συμπτώματά μας παραμένουν ως έχουν, δεν χειροτερεύουν, δεν υποχωρούν. Μας δίνουν τηλέφωνα σε περίπτωση ανάγκης, οδηγίες και ποια παυσίπονα μπορούμε να χρησιμοποιούμε και να είναι αποτελεσματικά.

Κυριακή πρωί, σχεδόν μία εβδομάδα μετά…τα συμπτώματα είναι στο ελάχιστο πλέον…μια εβδομάδα καραντίνας έχει μείνει ακόμα…ξεκίνησε να πονάει η μέση μας πλέον, όχι από τον κορωνοϊό, αλλά από την εναλλαγή καρέκλα-καναπές-κρεβάτι… τα φαγητά και οι προμήθειες έρχονται είτε στο περβάζι του παραθύρου, είτε στην εξώπορτα…καμία επαφή, παρά μόνο οπτική από τα 5-6 μέτρα, για να είμαστε σίγουροι…

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί όλοι μας είμαστε καλά, με μπούκωμα ή χωρίς, με υψηλό πυρετό ή χωρίς, με βήχα ή χωρίς, με μικρά προβλήματα υγείας ή χωρίς, ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ. Θα μου πεις είσαι νέος/-α. Εννοείται!

Δεν αμφισβητώ τον ιό (μέχρι πρότινος και επειδή δεν είχα ακούσει να μου λέει κάποιος «ξέρω έναν που είναι θετικός», έλεγα βρε μπας και…;;; Τώρα πλέον πείστηκα…), δεν αμφισβητώ ότι άνθρωποι πεθαίνουν από αυτόν… Απλά, μην φοβάστε τόσο πολύ, γιατί υπάρχουν κι εκείνοι (εμείς) που το περνούν-αμε ήπια, ακολουθώντας πάντα τους κανόνες και μένοντας σπίτι σε απομόνωση… Σας μιλάω υπεύθυνα και ανώνυμα, φυσικά, για προφανείς λόγους.

Ένα από τα κρούσματα του Covid-19 στα Χανιά…

flashnews.gr