Βράδυ Σαββάτου… Δίπλα στα καμένα χαλάσματα του Πολεμικού Μουσείου Χανίων… Ένα παρτέρι με γκαζόν “κρύβει” μία… καθημερινή ιστορία! Άλλη μία “γροθιά” στο στομάχι μίας κατά τα άλλα φωτεινής πόλης.
Μία οικογένεια με όλα της τα υπάρχοντα έχει στήσει ένα μικρό… σπιτικό.
Μία οικογένεια αστέγων κοιμάται και ξυπνάει με ένα όνειρο να βρεθεί κάποιος και να τους πάρει από εκεί.
Ο κ. Βαγγέλης μιλάει στον “Διανομέα” του PARAKRITIKA.GR και του εξηγεί τι συμβαίνει με τον ίδιο, την σύζυγό του και τα παιδιά του.
Ζητάει λίγα χρήματα για να πάρει τα φάρμακά του και λίγο φαγητό για τα παιδιά. Τίποτα παραπάνω για το Σάββατο.
Του ζητάει να περάσει και πάλι από εκεί την Κυριακή… “Εδώ θα είμαι, εδώ θα με βρεις, δεν έχω που να πάω”.
Δεν γνωρίζει για τον Ξενώνα Αστέγων, δεν ξέρει τι να κάνει με την Πρόνοια… Άγνωστες λέξεις, όπως άγνωστο είναι και το μέλλον…
