Αυτοκτόνησε ο Κρητικός ράπερ Αντώνης Μανουσάκης – «Το Βδέλυγμα»

Αυτοκτόνησε ο Κρητικός ράπερ Αντώνης Μανουσάκης – «Το Βδέλυγμα»

Ο Αντώνης Μανουσάκης γνωστός ως «Το Βδέλυγμα» ήταν ο πρώτος από την ελληνική χιπ χοπ κοινότητα που είχε δηλώσει ανοιχτά πως είναι ομοφυλόφιλος.

Η ελληνική χιπ χοπ σκηνή έχασε σήμερα ένα ενεργό μέλος της. Ο λόγος για τον ράπερ και παραγωγό με το καλλιτεχνικό όνομα «Το Βδέλυγμα», κατά κόσμον Αντώνη Μανουσάκη, ο οποίος αυτοκτόνησε σε ηλικία 28 ετών. Μέχρι στιγμής δεν έχουν γίνει γνωστοί οι λόγοι που τον οδήγησαν στο να βάλει τέλος στη ζωή του.

Ο Αντώνης Μανουσάκης γεννήθηκε το 1992 στο Ηράκλειο Κρήτης και γοητεύτηκε από τον κόσμο της μουσικής ενώ βρισκόταν ακόμη στα εφηβικά του χρόνια. Τότε έκανε και τις πρώτες του ερασιτεχνικές παραγωγές ενώ η πρώτη επίσημη δουλειά του, με τίτλο «8 Φετίχ», κυκλοφόρησε όταν ήταν 20 ετών. Στο μεταξύ είχε αφιερώσει ένα χρονικό διάστημα, στην άλλη του μεγάλη αγάπη, τη ποίηση.

Τα κομμάτια του ήταν αιχμηρά, συχνά προκλητικά

Αυτό, ωστόσο, αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό της παγκόσμιας χιπ χοπ σκηνής. Αντλούσε τη θεματολογία του από την σύγχρονη καθημερινότητα και στηλίτευε την αδικία και τις διακρίσεις.Ο ίδιος, εξάλλου, γνώριζε καλά νιώθει κάποιος που είναι διαφορετικός δεδομένου ότι είχε δηλώσει ανοιχτά πως ήταν ομοφυλόφιλος. Η εξομολόγησή του αυτή θεωρήθηκε και ήταν πολύ γενναία καθώς επρόκειτο για τον πρώτο, δηλωμένο τουλάχιστον, γκέι ράπερ στην Ελλάδα.

Συμμετείχε σε πολλά αντιρατσιστικά φεστιβάλ και DIY συναυλίες, έχοντας συχνές αναφορές στον αντιφασισμό και τον αντικαπιταλισμό -χωρίς να αποφύγει τις αντιπαραθέσεις με ένα κομμάτι του “χώρου”.

Όπως έλεγε ο ίδιος σε συνέντευξή του, για το προσωνύμιο “Το Βδέλυγμα” που είχε διαλέξει.

Έχει καθαρά θρησκευτικές, χριστιανικές ρίζες, από αναφορές της Καινής Διαθήκης. Χαρακτηρίζει το πώς φαίνομαι στα μάτια του μέσου Έλληνα ως κομμουνιστής, άθεος, ομοφυλόφιλος και δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Είναι η επανοικειοποίηση της έννοιας της αποκλίνουσας συμπεριφοράς, ως αντίδραση.

Έδινε αγώνα ενάντια στην κατάθλιψη και διάφορα αδιέξοδα, που έχουμε μάθει λανθασμένα να θεωρούμε “προσωπικά”. Στην πράξη όμως, το τέλος που επέλεξε να δώσει στη ζωή του ήταν έκφραση των αδιεξόδων που βιώνουν συλλογικά δημιουργικοί και ευαίσθητοι άνθρωποι -καλλιτέχνες και μη.