Τις δηλώσεις του Χρήστου Λούλη για το αν είναι ή όχι η Ζέτα Μακρυπούλια ηθοποιός τις έχουν σχολιάσει πολλοί… Τώρα ήρθε η ώρα να τοποθετηθεί επί του θέματος ο ”καλός” της,Μιχάλης Χατζηγιάννης. Τι απάντησε στον Χρήστο Λούλη;
Στην πρώτη του, μετά τη δημόσια παραδοχή ότι διατηρεί ερωτικό δεσμό με τη Ζέτα Μακρυπούλια, ραδιοφωνική συνέντευξη στη Ναταλία Γερμανού και στον Sfera, o Μιχάλης αναφέρθηκε στις δηλώσεις του γνωστού ηθοποιού, που δεν αναγνώριζε την αγαπημένη του Ζέτα σαν συνάδελφό του.
”Η τέχνη δεν μαθαίνεται σε καμία σχολή και κανένα πανεπιστήμιο. ‘Η το’ χεις ή δεν το’ χεις. Βρίσκω μία λογική σε αυτό που έγινε, από την άποψη ότι όταν επιτυγχάνεις κάτι και φθάνεις σε ένα πολύ υψηλό σημείο, οι πρώτοι που σου επιτίθενται είναι οι συνάδελφοί σου. Κατά τα άλλα δεν με αγγίζει καθόλου. Η Ζέτα δεν έχει κανένα λόγο να ανησυχεί για τίποτα. Εχει ήδη αποδείξει πράγματα και κυρίως θεωρώ ότι το μέλλον της ανήκει.” εξήγησε ο Μιχάλης Χατζηγιάννης.
Με αυτή του τη δήλωση ο Μιχάλης Χατζηγιάννης διατυπώνει μια πρωτοποριακή, σχεδόν ριζοσπαστική άποψη, που καθιστά παντελώς ανούσιες και αχρείαστες όλες τις δραματικές σχόλες, τα actors studios, τα μουσικά και θεατρικά πανεπιστημιακά τμήματα σε όλον τον κόσμο.
Θα θέλαμε να ενημερώσουμε τον κύριο Χατζηγιάννη ότι αυτό το οποίο ”έχεις ή δεν έχεις” δεν είναι η τέχνη, αλλά το ταλέντο. Η τέχνη φυσικά και διδάσκεται, όπως επίσης και το ταλέντο εξελίσσεται μέσα από διδαχή, σκληρή δουλειά και εμπειρία.
Θα θέλαμε επίσης να εξηγήσουμε στον – κεραυνοβολημένο από τον έρωτα – κύριο Χατζηγιάννη ότι η δημοφιλία δε συνεπάγεται αυτομάτως καταξίωση στην τέχνη σου και το να λες για έναν άνθρωπο, στα 30 του χρόνια και με ελάχιστη θεατρική εμπειρία, ότι έχει φτάσει ”σε πολύ υψηλό σημείο” είναι ο καλύτερος τρόπος για να προκαλέσεις σε κάποιον, που έχει σώας τας φρένας, νευρικό γέλιο!
Το ίδιο ισχύει και για τον εαυτό του, τον οποίο και του αρέσει, σύμφωνα πάντα με τις δηλώσεις του, να τοποθετεί ένα βήμα πριν από την κορυφή. Τουτέστιν η καβαφική ρήση δεν ταιριάζει στον Μιχάλη…
Μπορούμε όμως να του αφιερώσουμε έναν στίχο από μία δική του επιτυχία: ”Σκοτάδι πυκνό κι ακούω τα βήματα… Μα προς τα πού τρέχεις… Έρχεσαι ή φεύγεις;”
