Οι γονείς του Χρήστου έμειναν πίσω με άλλα δυο παιδιά. Έναν δίδυμο του νεκρού και έναν ακόμη λίγο μεγαλύτερο.
Δυο γιούς στους οποίους στηρίζουν πλεόν τις ελπίδες τους και το σημαντικότερο; Στηρίζονται σε αυτούς.
Οι γονείς του 22χρονου μέσα στον πόνο τους αποφάσισαν να δωρίσουν τα όργανά του για να δώσουν ζωή σε άλλους συνανθρώπους μας.
Αυτή την ώρα. Του απέραντου πόνου. Δείχνουν την ανθρωπιά τους. Γνωρίζοντας πως το παιδί τους έφυγε άδικα. Δεν έτρεχε. Ήταν μια ακόμη παράπλευρη απώλεια του ακύρυχτου πολέμου στους δρόμους.
Πόσα ακόμη νέα παιδιά θα δούμε νεκρά; Για πόσα ακόμη θα γράφουμε τις ιστορίες τους;
Είναι τόσο άσχημο… να φεύγουν χωρίς να έχουν προλάβει να ζήσουν να προσφέρουν να νιώσουν…
Τόσο κρίμα…
nassoblog.gr
