Συγκινητικό “αντίο” των φίλων, συναδέλφων και συνεργατών της άτυχης 31χρονης Κάλλιας Μηλιαρά που έφυγε τόσο άδικα μέσα στο φαράγγι του Αμπά…
Όπως σημειώνουν οι δικοί της άνθρωποι μέσα από το Παγκρήτιο Εκπαιδευτήριο όπου εργαζόταν:
“Αγαπημένη μας,
Κάλλια, Καλλίτσα, Καλλιώ…
«Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας,
να μας θυμάσαι, να μας αγαπάς…»
Έτσι όπως θα σε θυμόμαστε και θα σε αγαπάμε κι εμείς.
Ένα ταξίδι όλη σου η ζωή!
Ένα ταξίδι στον κόσμο, στις απόμακρες γωνιές, στις χαράδρες, στα σπήλαια, στα βουνά, στο σχολείο, προσπαθώντας να αντλήσεις όσο πιο πολλές εμπειρίες μπορούσες. Να μάθεις και να το μεταδώσεις, να το μοιραστείς. Να τις χρησιμοποιήσεις όσο καλύτερα μπορούσες.
Ένα ταξίδι και στην τάξη σου με συνταξιδιώτες τα παιδιά, που είχαν την τύχη να σε έχουν στο πλάι τους.
Τ’ αγάπησες και σ’αγάπησαν.
Σε κοίταζαν μες στα μάτια κι εσύ τα ταξίδευες.
Σε εμπιστεύτηκαν και είχαν κάθε λόγο.
Πώς να μην εμπιστευτείς έναν άνθρωπο αγνό, πάντα με το χαμόγελο, με χαρά, με όρεξη για ζωή και περιπέτειες, με ατέλειωτο χιούμορ.
Έναν άνθρωπο με τόσα ενδιαφέροντα, ξεκάθαρο, ειλικρινή, που πάντα προσπαθούσε να κάνει ένα βήμα μπροστά, που πάσχιζε για το καλύτερο!
«Στους άγγελους παρήγγειλα την έννοια σου να έχουν,
α μου ‘παν πως οι άγγελοι αγγέλους δεν προσέχουν!»
Σήμερα είμαστε εδώ μπροστά σου όλοι οι φίλοι και συνάδελφοι από το σχολείο, μην μπορώντας να πιστέψουμε αυτό που έχει συμβεί.
Όλοι που είχαμε την τύχη να συνεργαστούμε μαζί σου.
Γιατί με όλους συνεργάστηκες!
Δεν είχε σημασία για σένα αν ήταν οδηγοί σχολικών ή καθηγητές. Συνοδοί παιδιών ή δάσκαλοι ή νηπιαγωγοί.
Ήσουν εκεί!
Σε όλους βρισκόσουν. Πάντα ανθρώπινη, πάντα πρόθυμη, πάντα δημιουργική.
Δούλεψες στο σχολείο, σε έναν χώρο που αγάπησες, που σεβάστηκες, εκεί που αγωνίστηκες, που προσπαθούσες πάντα το καλύτερο γι’ αυτόν.
Πατούσες γερά στο παρελθόν, εκεί που είχαν χτίσει άλλοι, με τόσο σεβασμό σε πρόσωπα και καταστάσεις και πάσχιζες για το μέλλον του σχολείου. Ασταμάτητα, ακούραστα…
Πάντα με ταπεινότητα αλλά και με το σθένος και την ορμή της νιότης σου, προκειμένου να υπερασπιστείς τα πιστεύω και την άποψή σου. Αεικίνητη και πληθωρική.
Σε βλέπαμε μέρα με τη μέρα, χρόνο με τον χρόνο να ανθίζεις και σε καμαρώναμε.
Κάλλια, μας είναι πολύ δύσκολο να πούμε αντίο!
Να ξέρεις ότι θα μας λείψεις πολύ!
Αυτό το ταξίδι σου δεν το περίμενε κανείς.
Λένε πως κάποιος φεύγει μόνο όταν τον ξεχνάς και σταματάς να μιλάς γι’ αυτόν.
Να ‘σαι σίγουρη ότι θα υπάρχεις πάντα ανάμεσά μας, σε κάθε μέρος, σε κάθε γωνιά της καρδιάς μας και του σχολείου, χαμογελαστή και φωτεινή να μας κρατάς παρέα.
Καλό ταξίδι Κάλλια,
Καλό ταξίδι Κάλλια μας!
Οι φίλοι, οι συνάδελφοι, οι συνεργάτες σου από το ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΟ «ΤΟ ΠΑΓΚΡΗΤΙΟΝ»
zarpanews.gr
