Μαύρη επέτειος η σημερινή. Τρία χρόνια συμπληρώνονται από την ημέρα που έσβησε η μικρή Μελίνα.
Και όπως λέει ο πατέρας της μικρούλας, Μάνος Παρασκάκης η ημέρα είναι δύσκολη, καθώς φέρνει στη θύμηση κακές αναμνήσεις. “Ένας εφιάλτης που τον βλέπω ξύπνιος…” λέει χαρακτηριστικά ο τραγικός πατέρας που περιμένει ακόμα απαντήσεις.
“Δυστυχώς σήμερα κλείνουν 3 χρόνια που μου πέθαναν τη μικρή μου Μελίνα..
Δε ξέρω τι να γράψω..
Μέρες γιορτινές 4 μέρες μετα την ονομαστική μου γιορτή και 2 πρν τη πρωτοχρονιά.
Όταν όλοι μου εύχεστε χρόνια πολλά Μάνο και καλη χρονιά εμένα μέσα μου πονάει αυτή η μαχαιριά.
Πάντα όμως κρυμμενα πίσω απο το χαμόγελο μη στενοχωρήσω κανένα-μία.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις ευχές σας..
Δυστυχώς αυτές τις μέρες θα πονάω για πάντα.
Ένας εφιαλτης που τον βλέπω ξύπνιος…”
Παράλληλα ο Μάνος Παρασκάκης αναδημοσιεύει και την περυσινή του ανάρτηση:
Η αδικοχαμένη μου Μελίνα.
Το Μελινιό μου..
Για όσους δε γνωρίζουν.
Για όσους δε θυμούνται.
Για όσους τη ξέχασαν.
Γιορτάζω το θάνατό της
29 Δεκεμβρίου κάθε χρόνο.
Ήταν στην εντατική όπου και κατέληξε από μία απλή εγχείρηση ρουτίνας για κρεατάκια στη μύτη.
Υγιέστατη χωρίς πρόβλημα υγείας.
Οι κύριοι,που οι περισσότεροι ξέρουν,που ήταν μες στο χειρουργείο τα έκαναν θάλασσα.
Δυο μέρες πριν την αλλαγή του χρόνου άλλαξαν τη ζωή μας.
Αφού με φλόμωσαν στο ψέμα στο Βενιζέλειο νοσοκομείο Ηρακλείου,τη μετέφεραν στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο επίσης στο Ηράκλειο όπου και πέθανε.
Ήταν 2015.
Μετά από 2 χρόνια δεν έχει γίνει ακόμα δικαστήριο.
Ακόμα περιμένω.
(Πολλοί-ες μου ζητάτε να σας ειδοποιήσω να σταθείτε δίπλα μου στο δικαστήριο.
Θα είναι τιμή για μένα κι εκ των προτέρων σας ευχαριστώ)
Ότι ξέρετε εσείς ξέρω κι εγώ.
Ευθύνες δεν έχει κάποιος το θάρρος να πάρει.
Ίσως έφταιγε η Μελίνα.
Κανείς δε θα μπεί όμως φυλακή κανείς δε θα καταδικαστεί,
ομως η Μελίνα καταδικάστηκε στην αιώνια φυλακή.
Στο τάφο.
Εγώ κι η οικογένειά μου ξέρουμε τι ζούμε κάθε μέρα.
Κι ας μη βλέπετε εσεις ή ας μη το δείχνω εδώ.
Δε ξέρω πως πέθανε το παιδί μου.
Κανείς δε μιλάει ανοιχτά.
Ακόμα κι αν ήθελα να συγχωρέσω κάποιον δε μπορώ αφού κανείς δε μου έχει πεί το ελάχιστο.
Οι χειρουργοι, οι αναισθησιολόγοι, όλοι!
Μόνο ψέμματα!
Έχω λοιπόν μόνο οργή μέσα μου.
Κι επικαλούμαι και τη δική σας οργή.
Εύχομαι να μη βρεθεί κανείς στη θέση μου.
Όμως σκεφτείτε ότι κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ο καθένας σας, η να υπάρξει στο μέλλον κάποιος στη δική μου θέση που να χάσει κάποιον δικό του από ιατρικό λάθος.
(Όσοι θέλουν κοινοποιούν ουδένα πρόβλημα)
Θέλω δικαιοσύνη!
Τώρα!
eparxies.gr