Οι δείκτες του ρολογιού δείχνουν 12:30, πρωινές ώρες της Κυριακής πλέον και ένα “κύμα” κόσμου αναχωρεί σχεδόν ταυτόχρονα από όλα τα σημεία της παλιάς πόλης.
Στο Ενετικό λιμάνι ένα μεγάλο τσούρμο έρχεται από τη μεριά της Ακτής Ενώσεως, πίσω του ένα αυτοκίνητο του λιμενικού με τα μπλε και λευκά φώτα του να αναβοσβήνουν δίνοντας το σήμα της αναχώρησης, ότι τα καταστήματα κλείνουν και πρέπει οι θαμώνες να αποχωρήσουν.
Oι τελευταίοι πελάτες έχουν ήδη σηκωθεί από τα παραλιακά καταστήματα. Πηγαίνοντας προς τη μεριά του ΚΑΜ συναντάμε και ένα περιπολικό της ΕΛ.ΑΣ. και αυτό με τα φώτα του να αναβοσβήνουν.
Ανεβαίνουμε τη Δασκαλογιάννη με κατεύθυνση την Πλατεία, εκεί έχουμε δώσει ραντεβού με έναν από τους κάτοικους της περιοχής που το τελευταίο διάστημα έχουν χάσει τον ύπνο τους από τις μεταμεσονύχτιες συγκεντρώσεις στην πλατεία.
• 12.45: «Σε μισή ώρα θα δείτε τι έχει να γίνει…» μας λέει και μας δείχνει προς την πλευρά της πλατείας. Ομάδες ανθρώπων διάφορων ηλικιών από 18 έως 30-35 οι περισσότεροι έχουν συγκεντρωθεί ήδη ανάμεσα στο περίπτερο και μπροστά στο φούρνο. Τα γύρω καταστήματα έχουν κλείσει και μαζεύουν τα περισσότερα τα τραπεζοκαθίσματα τους όμως οι αρχικά 50-60 νεαροί της πλατείας έχουν γίνει 200. Παρεάκια νέων έρχονται από την πόλη, από τη μεριά του λιμανιού, από τα γύρω στενά, κουβεντιάζουν χαλαρά…
• 1.15: «Να ήλθαν και τα ποτά, παρατηρήστε αυτό το μηχανάκι» μας λέει ο κάτοικος. Όντως ένα δίκυκλο έχει σταθμεύσει στη Δασκαλογιάννη πάνω στην πλατεία, ο οδηγός έχει ανοίξει το βαλιτσάκι που είναι προσαρμοσμένο στη σχάρα του που είναι γεμάτο με μπουκάλια αλκοόλ! Ένα μικρό μπαρ όπου οι παρέες πηγαίνουν παραγγέλνουν, πληρώνουν και παίρνουν το ποτό τους!
«Μουσική όμως δεν ακούγεται, δεν βλέπουμε τα ηχεία και τα φορτηγάκια που είχαμε ακούσει ότι μαζεύονται;» ρωτάμε τον κάτοικο. «Περιμένετε λίγο…» είναι η απάντηση.
• 1.45: Από τα καταστήματα που συνεχίζουν να λειτουργούν ως take away στη Δασκαλογιάννη αλλά και σε άλλους δρόμους οι νέοι προμηθεύονται μπύρες αλλά και ποτά και στη συνέχεια πηγαίνουν στην πλατεία. Άλλες παρέες έρχονται με τσάντες με μπουκάλια (από το σπίτι; από κάποια κάβα;). Μπαίνουμε ανάμεσα στο πλήθος, υπολογίζουμε ότι στην πλατεία πρέπει να βρίσκονται γύρω στα 500 άτομα. Από αυτούς μόλις 1 στους 10 φοράει μάσκα και οι περισσότεροι στο … πηγούνι, ενώ θέμα αποστάσεων δεν υπάρχει αφού όλοι είναι πολύ κοντά… ευτυχώς που η μάζωξη γίνεται τουλάχιστον σε ανοικτό χώρο.
• 2.15: «Ναι σήμερα δεν έχουν μουσική, τουλάχιστον ακόμα αλλά πείτε μου αν μπορούμε να κοιμηθούμε με τόσο κόσμο να κάνει φασαρία» είναι το σχόλιο άλλου κατοίκου που δεν μπορεί να καταλάβει όπως μας λέει «γιατί εμείς πρέπει να χάνουμε τον ύπνο μας. Η ίδια κατάσταση ήταν και τα ξημερώματα του Σαββάτου. Και βλέπετε είναι τόσος κόσμος εδώ που πίνουν ποτά και μπύρες, τα μαγαζιά είναι κλειστά, πού θα πάνε όλοι αυτοί για να κάνουν την ανάγκη τους; Πάμε στα γύρω στενά να δείτε την κατάσταση που επικρατεί στις αυλές, στις πόρτες, στα σπίτια μας» αναφέρει.
Δεν αποδεχόμαστε την πρόσκλησή του και ξαναπερνάμε ανάμεσα στους νέους. Αν δεν ήταν η πανδημία θα έλεγες ότι πρόκειται για μια φυσιολογική συνάντηση νέων. Κάτω από αυτές τις συνθήκες όμως;
• 2.45: Άλλοι φεύγουν, άλλοι έρχονται, άλλοι μένουν σταθερά. Οι παρέες αλλάζουν σύνθεση, νέα ποτά καταφτάνουν. Ακούγονται κάποιες φωνές και γέλια. Ο κάτοικος γυρίζει σπίτι του. «Θα προσπαθήσω να κοιμηθώ, αλλά δεν έχω πολλές ελπίδες» λέει.
Φεύγουμε και εμείς. Η υπόλοιπη πόλη είναι έρημη, έτσι και αλλιώς όσοι παραμένουν ξύπνιοι, βρίσκονται στη Σπλάντζια…
Γιώργος Κώνστας – Χανιώτικα νέα
